بی پرده است و نیست عیان راز من هنوز

از خاک می دمد چوگلم پیرهن هنوز

عمریست چون نفس همه جهدم ولی چه سود

یک گام هم نرفته ام از خویشتن هنوز

چون شمع خامشی که فروزی دوباره اش

می سوزدم سپهر به داغ کهن هنوز

ای محو جسم دعوی آزادیت خطاست

یعنی ز بیضه نیست برون پر زدن هنوز

عالم به این فروغ نظر جلوه گاه کیست

شمع خیال سوخته است انجمن هنوز

فریاد ما به پردهٔ دل بال می زند

نگذشته است پرتو شمع از لگن هنوز

اندوه غربت آب نکرده ست پیکرت

گل نیست ای ستمزده ، راه وطن هنوز

آسودگی چو آب گهر تهمت من است

دارد ز موج دامن رنگم شکن هنوز

مرگم نکرد ایمن از آشوب زندگی

جمع است رشته های امل در کفن هنوز

یک جلوه انتظار تو در خاطرم گذشت

آیینه می دمد ز سراپای من هنوز

برق تحیرم چه شد از خویش رفته ام

پرواز من بر آینه دارد سخن هنوز

خاکستری ز آتش من گل نکرده است

دل غافل است از نمک سوختن هنوز

از بی نصیبی من غفلت هوا مپرس

درخون تپید شوق و نگشتم چمن هنوز

بیدل غبار قافلهٔ هرزه تازی ام

مقصد گم است و می روم از خویشتن هنوز